numer podkładu: 1099
Niebo to my
Niebo, to my - Edyta Górniak może widziałeś ją, gdy płakała resztką łez chciała być inna, lecz uznali to za grzech i biały plecak, jak żagiel pod wiatr jakby chciał uciec hen, w dal
Fragment tekstu:Niebo, to my - Edyta Górniak może widziałeś ją, gdy płakała resztką łez chciała być inna, lecz uznali to za grzech i biały plecak, jak żagiel pod wiatr jakby chciał uciec hen, w dal odwrócili się od niej: winna jest, wyrok brzmiał ooooo! może widziałeś go, jak bał się obok przejść kartkę z tektury miał u szyi, niby głaz stracił przyjaciół, jak traci się wzrok ciemno i strasznie i źle bo nasze serca stanęły w dniu, gdo on został sam nie nie nie n...