numer podkładu: 3224

Jesienny pan

Hanna Banaszak

JESIENNY PAN. Kawałek - standard. Onegdaj śpiewala go Irena Santor. Na nadchodzącą jesień polecamy w nieco odświeżonej i bardziej funky'owej interpretacji Hanny Banaszak: "A wtedy spotkam go i pójdę z nim przez park, on będzie blisko tak mych rąk, mych warg. Gdy park pożółknie znów i biała wzejdzie mgła, będziemy razem szli - jesienny pan i ja."

JESIENNY PAN - Hanna Banaszak
(Muz.: Roman Orłow, sł.: Wojciech Młynarski

Choć nie wiem, kto to jest i nie wiem, skąd go znam,
co dzień spotyka mnie jesienny, śmieszny pan.
Parasol wielki ma i zmartwień trochę też,
przez pusty idzie park w czerwony liści deszcz,
lecz gdy ostatni liść, ze smutnych spadnie drzew,
on razem z białą mgłą rozpływa się.
Gdy park pożółknie znów, powróci znowu tam
jesieni szukać barw, jesienny, śmieszny pan.

 / w s t a w k a  instr...